کد مطلب:29131 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:13

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

در علم ژنتيك امروزه مي توانند وضعيت نطفه را بيان نمايند. اين امر با آيه 6 آل عمران كه هرگونه خداوند اراده كند صورت شما را در رحم مي نگارد چگونه قابل توجيه است؟

1. آيه شريفه مذكور به دنبال آياتي كه مربوط به گرايش هاي كفر و ايماني انسان هاست مطرح شده و خلاصه سخن در مجموع آيات قبلي به انضمام آيه مورد بحث آن است كه بر عرصه آفرينش انسان نوعي نظم و انسجام دقيق حاكم است كه همان نظام احسن است. 2. اين نظام احسن، به وسيله خداي سبحان طراحي شده و گستره آن، همه امور مربوط به انسان را در بر گرفته است. 3. از ويژگي هاي نظام مذكور، آن است كه هيچ امري و پديده اي، از اراده الهي خارج نيست. قلمرو اين اراده تا بدانجاست كه نه تنها مسائل فكري انسان از قبيل گرايش هاي ايماني يا كفري او از سيطره آن خارج نيست بلكه حتي در شكل گيري صورت ظاهري انسان هم كه در رحم مادران نقش مي بندد، جاري است. 4. مفهوم خارج نبودن گرايش هاي كفري و ايماني انسان از اراده الهي، آن نيست كه انسان بي اختيار و اراده آگاهانه خود در اين مسيرها گام بر مي دارد بلكه بدين معني است كه آنچنان نظام دقيقي در عالم به اراده الهي حاكم است كه هر عملي كه به اختيار انسان از او سر مي زند، بازتاب خاصي را به دنبال خواهد داشت به گونه اي كه او را در مسير خاصي مي كشاند. اين مسير، با توجه به انتخاب نوع عملي، مي تواند مسير كفر يا مسير ايمان باشد. 5. منظور از {A{/Bيُصَوِّرُكُمْ فِي اَلْأَرْحامِ كَيْفَ يَشاءُ{w3-7w}{I3:6I}/}A} آن است كه اجزاء وجود شما انسان ها هم در آغاز آفرينش، مانند همه اجزاء ديگر عالم، بي حساب و كتاب نبوده بلكه بر اساس نظم و هدف دقيقي است يعني، همان طور كه سازنده هيچ وسيله اي، بي هدف نيست، خداوند هم با هدف خاصي شما را در رحم هاي مادرانتان، اينچنين منظم و دقيق و با شكل هاي خاصي طراحي مي كند. هدف آن است كه انسان با اين دستمايه هاي آفرينش ابتدائي كه در اختيار او گذارده شده است، به اذن و اراده الهي، آن راه خاصي را كه در خلقت او منظور نظر بوده است، بپيمايد. البته به دليل مختار بودن انسان، بديهي است كه اين اراده الهي، يك خواست حتمي نيست به گونه اي كه انسان نتواند از آن سرپيچي كند. 6. انتساب چگونگي ولادت انسان به خداوند با نسبت دادن آن به اسباب طبيعي منافات ندارد چرا كه اين دو گروه از سبب در طول يكديگر قرار دارند نه در عرض و مقابل يكديگر؛ يعني هر يك در مرتبه اي به عنوان علت ايفاي نقش مي كنند. خداوند به عنوان ايجاد كننده اين اسباب طبيعي، از قبيل ژن ها و كروموزونها در يك مرتبه و عوامل طبيعي مذكور هم به عنوان در مرتبه بعدي قرار مي گيرند. 7. مسأله پيوند و آميختن ژن هاي انواع مختلف جانوران و گياهان و توليد افراد متنوع كه در علم ژنتيك مطرح است، موجب آن نيست كه انسان را خالق و ايجاد كننده به حساب آوريم. در اين فرآيند، تنها كاري كه در علم ژنتيك انسان توانسته است به آن دست يابد و در نتيجه صورت ها و اشكال مختلف توليد كند، تركيب و اختلاط انواع مختلف كروموزم ها و ژنهاي موجوداتي است كه خود در آفرينش آن ها نقشي نداشته است. آيا انسان مي تواند حتي يك ژن و ماده خام صورتها را ابتدائاً خلق كند و بسازد؟ كار او مانند بنّائي است كه تعدادي از مصالح ساختماني را با هم مخلوط مي كند تا شيئي جديدي بسازد. او فقط در هم آميزنده موادي است كه هيچكدام را خود نساخته است.